Dilimden Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Neden sisler içinde kalıyor bu gözlerim
Seni anarken?
Gözlerim neden yaşarıyor,
Nedir alıp veremediği seninle yüreğimin
Ki; yaralanıyor seni andıkça?
Bunları daha bir iyi anlamaya başlayıp duruyorum
Yaşlandıkça.

Ömrümden yiyip ömrümden içiyor her geçen gün,
Beni benden eksiltiyor batan her güneş,
Doğan her bir gün tepelerin üstünden.
Bu yüzden acelem var
Seni tek bir kere görebilmek babında,
Yüzüne bakmak,
Elini tutmak,
Saçını okşamak babında,
Yüzgörümlüğü türünden varsa bir isteğin;
Veririm
İcabında.

Varsın hiçbir şeyim olmasın bu varsıl dünyada,
Bir Sen ‘im olsun, yeter de artar bile,
Şöyle bir tutamcık,
Şöyle bir zerrecik,
Şöyle bir tadımlık helalinden,
Felek ancak o zaman kurtulur belki
Dilimden.

(BİR ESİNTİLİ KUŞLUK VAKTİ isimli Serbest Şiirler înden > 27-28/100)