Dilimdeki Son Türkümdür Yalnızlık

Koyup gitsem kendime gölgemi
Geçsem terk edilmiş köylerden
Yürüsem tamtakır topraklar üstünde
İsimsiz gömütlüklerde avuç açsam
Selam versem bütün yurtsuzlara
Akşamın kızıllığında otağ kursam
Kırgın ruhumu anılarıma bıraksam

Üşüdükçe sensizliğin çehresinde
Kurusa dudağım gecenin ayazıyla
İçimdeki son coşkuyu düşlere sarsam
Etimi kemiğimi kemirse kurtlar kuşlar
İçimdeki son ışığı söndürse eşkıyalar
Dilimdeki son türkümdür yalnızlık
Şu kaygısız yorgunluğumu aşka yatırsam