İpek ve Altın Şiiri - Necip Fazıl Akkoç

{isimleriyle seslendiklerimin isimlerini
yeni öğreniyor olmamın tazeliğine…}

I

üstsüz yayla soğuklarında
hem gücenik sevinçlerle
giz tutar da sırlanır diye gecikmiş acılar
bekledim
ne vardı sözcüklere bu kadar yaşlanacak
bilseydin eski sevdim
adını bilmeden ölmelerin

II

şimdi büyüdü küsmelerim
kimseler beni iyiye kondurmaz
neyin nesi bu konuşkan yalnızlık
ve bu yaşlar
göğü zedeliyordur

III

bir bakış kaldı şehla
dirimim seni incitiyordur