Dilimde Adın, O Varlığın Kalbimde İz Kal ...

Dışarısı soğuk, içime kardan, tipiden sen yağıyorsun
Yokluğunun ayazlarında kalmış sanki şu gönlüm
Isıttığın ellerim şimdi kutuplardaki buzlar gibi
Amansız iklimlerin kırağı tutmuş bakışlarına salıp gittin beni
Her figan bir türkü oluşturumuş hüzzamsı makamları sonuna adını
Daha henüz yeni doğan bir bebek gibi yalnızlığım
Bilmiyorum zaman ilerledikçe kimbilir nice acılarla büyüyecek
Belki umutlar dolacak gönlüme güneşten önce
Ya da yad edilecek yeni aşklara gemlenecek kimbilir
Ama bilmelisin ki adın dilimde dua gibi, o varlığından iz kalacak.