Dilim Vazgeçse de Yüreğim Vazgeçmiyor

Sen oturmuşsun divana gözlerin bende,
Ben kolunu kaldırıp, yaslamışım başımı göğsüne,
Ürkek bir kuş gibi sokulmuşum, kokunu çekerek içime.
Bir öpücük kondurmuşum hınzırca boynuna.
Ellerim bulmuş ellerini yıllardır hasretmişçesine,
Dayamışım kulağımı, sevgimle atan kalbine.

Yaramaz küçük bir kız gibi, dolaşmış saçlarında elim,
Karmakarışık ederken o çok sevdiğim dalgalı saçlarını.
Bakmaya doyamadığım ela gözlerinde asılı kalmış gözlerim.
Kendimi görmüşüm duruluğunda gözlerinin.
Sarılmış kollarım boynuna, “canımmm” diyerek…
Dudaklarım bulmuş dudaklarını, kış günü yiyecek bulan serçe misali

Başım dizlerine düşmüş sonra, toprağa düşen yağmur damlası gibi.
Ellerin yüzümde dolaşmış, yavrusunu incitmekten korkan bir anne misali.
Nadide bir mücevheri okşar gibi, okşamış saçlarımı ellerin.
Yüzünde dolaşan elimi tutup, öpmüşsün, avucumun içini.
Sarhoş etmişsin beni sevginle, mutlulukla…

Anılarımızla girmişsin düşüme,
Mutlu bir tebessümle uyanmışım yine, ama
Boşmuş yastığın, sen yokmuşsun yanımda…

Düş gibi, masal gibi yaşanan, beni ben eden bir sevdaydı yaşananlar…
Ne güzelmiş seni ve senle anıları düşünmek,
Bunca yıldan sonra o günlerdeki mutluluğu bulmak.

Söyler misin, ey eski sevgili…
Ben nasıl ve kimde bulayım sende bulduklarımı.
Kimsenin kolunu kaldırıp ta, göğsüne yaslanmak içimden gelmezken.
Teni sen gibi kokmazken başka bedenlerin,
Gözleri senin gibi sevgiyle bakmazken…
Sarıldığımda tek beden olmuyorsam eğer başka bedenlerle,

Ben nasıl özlemeyeyim seni ve senle yaşananları,
Nasıl saklamayayım kalbimin en değerli köşesinde.
Düş gibi bir sevda yaşamışken,
Nasıl kabul edeyim içi boş sevdaları.
Dilim vazgeçse de yüreğim hala vazgeçmiyor işte senden…

01.04.2010