Dilim Varmıyor Şiiri - Miray Adakul

Anlatmaya varmıyor dilim
İçimden katran katran dökülen,
Kalbimde soğuyup buz kesen gülüşünü.
Ve çınlayan kulağımdan yüreğime oturan "istemiyorum "deyişini...

Anlatmaya yetmiyor içimdeki fırtınalar.
Kendi içimde boğulduğum gözyaşı denizlerim
Gecenin kor ateşinde üşüdüğüm,
Üstüme kış olup yağan hissiz nefesini.

Anlatmaya varmıyor inan dilim.
Bıraktığın enkazdan tüketilmemiş bir tutam mutluluk,
Yanağıma kondurmak için dilediğim tebessüme,
Ve sarayken viran ettiğin hasta yüreğimle
Yeniden seni misafir etmeye cesareti yok bedenimin.

Şimdi soruyorlar bana.
Nasıl anlatayım seni.
Uzayan yollara devirip gözlerimi
Suskunluğa teslim ediyorum kendimi.
Yüreğim en güzel mutlulukları kabuk bağlayıp,yıllanan acılarım hala tazeyken.,
Seni iyi hatırlatan kelimeleri kurmaya
Seni kendime "tekrar" hatırlatmaya
İnan artık varmıyor dilim...