Dilim Varmıyor Şiiri - Duygu Demirci

Bir bahar sabahı kuşlar öterken,
Aşkın, nefretini silip atarken
Doğrun,yalanı hep yok ederken
Cahilmiydim, demeye dilim varmıyor.

Günüm gün müydü; senle bilmemki,
Sözlerin bedenimi yaktığını söyleyememki,
Acizliğinle derdin hep sen nesin ki,
Sus; yeter; demeye dilim varmıyor.

Bakışlarıda hırs adımında nefret var,
Sahte yüzlerle, mesken tutmuşsun ey sevgili yar
Saf, temizdir sensiz yere düşen bir damla kar
Ben miydim demeye dilim varmıyor

Ferhatım, mecnunum dedin, mehtaba daldın,
İçini bilmeyenlere ağlayıp hep dert yandın,
Herkesi benim gibi mahsum mu sandın,
Yandırdın, demeye dilim varmıyor.

Gözlerin kör, duyan kulağın sağır olsun,
Mazlumların ahı, hep senin gibilerden sorulsun
Bir lokma ekmeğim, sana haram olsu
Dedimde yürekten,
Beddua demeye dilim varmıyor.