Dilim Lâl Şiiri - Önder Altınok

Sözün bittiği yerdeyiz sevgili,
Söylenecek hiçbir şey yok.
Kelimeler kifayetsiz, sözler anlamsız…
Oysa ne çok şey anlatılabilirdi!
Lakin şimdi dilim lal…
Bir kibrit çöpüne düşene kadar,
Uykuların en dip kuyusuna;
Kan kuyusuna varana kadar…

Kapattım eskiye dair defterleri.
Ucu kırık kalemi attım bir köşeye.
Kelimeler kifayetsiz, sözler anlamsız.
Ne desem, ne etsem anlatamam.
Sözün bittiği yerdeyiz sevgili:
Yüreğim konuşur, dilim lâl…

Bakma öyle gözlerime melül melül…
Gözlerde de anlatılacak bir şey yok.
Gözlerim dumanlı; gözlerim loş.
Anlatmak isterdim oysa ne çok şeyi.
Bakma öyle tuhaf tuhaf sevgili!..
Bu ayrılığın arifesinde;
Tenimde ter, gözlerimde fer gitmiş.
Suskun ve yorgun bir akşamda,
Göğsümde yıldız yitmiş…

Yamalı yerinden kanıyor hayat!..
Ne etsem kapatamıyorum bu yarayı.
En iyisi çekip gitmek.
Her şeyi öylece bırakıp,
Ve bütün anıları bir bir yargılayıp asıp,
Umut ikliminde düşmeli yola.
Yalnız ve yalın ayak yürümeli.
Arkaya bakmadan, pişman olmadan…

Off!..
Ne çok şey anlatmak isterdim oysa sana…
Lakin dilim lal…
Sorma nedenini,
Anlama sebebini…
Kan-perçem eder gönlüm…