Dilim Gece Çözülür

Gün yorgun ve nazlanarak iniyor mor dağların ardına…
Gelin gibi süzülerek kayboluyor gözden,
Gecenin koyu gizemine bırakıyor yerini,
İşte tam bu sırada kıpır kıpır olur içim!
Çünkü; başlar itiraf saatlerim…
Yorulup sıkılmam, saymam dakikaların geçişini,
Zaman mefhumunu hemen kaldırırım aradan!
Ve hayalini alırım karşıma,
Başlarım onunla konuşmaya!
Sahi… Nereden başlayacağım?
Bazen kendimi kaybederim bulamam ya,
Bakir ormanlarda gezintiye çıkmış gibi gözlerinde dolaşırım…
Gözlerine baktığımda, kendimi hep orada görmem bundandır işte…
Gündüz iki kelimeyi bir araya getirip cümle kuramam…
Dilim lal olur ya,
Gecenin sessizliğinde çözülür,
Öyle cesaretli olur mu ki, kafa tutarım sensiz gelecek günlere…
Ben sensiz kalırsam ölürüm…
Ölürüm be gülüm…
Biliyor musun? En güzel şarkılarımı gece söylerim,
Şiirlerimi satır satır gece yazarım sana, Sırma beliklerini
Orman yeşili gözlerini gece özlerim…
Yarasa gibi hep asılı kalırım hayaline!
Ben en çokta seni geceleri severim… Biliyorsun değil mi?
Aman ha, gitme sakın! Kal orada!
Daha yeni başladım, beni anlatmaya…
Sen yanımdayken bakamam gözlerine,
Elim ayağım bir birine dolaşır kördüğüm olur,
Tepeden tırnağa kızarırım ya,
İzin ver yeniden kaybolayım deryalarında…
Biliyor musun uykuyu bu gecede gönderdim.
Senin olmadığın rüyaları bile yasakladım kendime…
Dur!
Nereye? Daha anlatacaklarım bitmedi…
Yeni çözüldü dilim,
Hani duymak isteyipte, söyleyemediklerim vardı ya…

Sıralayacağım hepsini ardı ardına!
Seni seviyorum dediğimde kurban kesecektin!
İtiraf ediyorum …
‘’Seni senden de çok seviyorum’’

Sıra sende... Hadi! Susma!