Dilim Dilim Söktüm Seni

Mubella çehrene bir laf söylenmez oldu
Gülşende açan güller gibi diktim seni
Efsun gönlüm gayrı handa eglenmez oldu
Gönül sayfama dügme dügme taktım seni

Sanki mahşer meydanı olmuş şaşıyorum
Akıl isyan etti fikirden taşıyorum
Gülmeyen bahtım bin ah ile Yaşıyorum
Küflenmiş beynime mıh gibi çaktım seni

Dergahıma köşküme serdim postlarımı
Unutturdun sevdiğim gönül dostlarımı
İçin için yandım da tuttum yaşlarımı
Lalezar bahçemde bağlara ektim seni

Gönül abad oldu topraga tutmaz kökün
Tellerim gevşedi vurun kazmayı sökün
Gonca gülum kurudu bulutlar su dökün
Billur billur dudaklarımla çektim seni

Ebabil değilmişsin bakışların ateş
Duydu sevdamı da tutuldu ay ve güneş
Senin dillerin yalancı gözlerin kalleş
Zebanilerin zincirine taktım seni

Falcılar hayra yormadı rüyalarımı
Soldu güllerim dondurdun hülyalarımı
Kış ettin hayalimde ki dünyalarımı
Mevsimler gibi dilim dilim söktüm seni