Dilim Dilim Şiiri - Meral Vurgun

ırmaklar akıyor içinin uçurumlarından
deniz bir adım ötesi /heyecan...
dalgalarla gel kıyılarıma can
bölüş beni yalnızlığın arasından
esmer başaklar gibi bölüş sana
göz kamaştıran renkler arasında

etini dişledik aşkın
bundandır dudaklarımızın kanaması
zaman katil biz kayıp
adım adım gezdik tarihi
böyle yazılmış seceresi
sustuğun yerde yükselir sesin

sen başkasın
dudakların çağırır olmadık anlarda beni
seni içime doğursam ölüm düşer ellerime
karabasan gibi çökerken geceler
yedi iklim dört kıta’da sen ve ben
üfleseler yanacak gibi
bir avuç toprak misali sularımız

her sabah diline düşürdüğün ilk şarkı
yüzüne vuran ilk ışık olsam
didik didik edilmiş bir orman gibi
gelip serilsen uykularına
darmadağın düşlerine düşsem
usulca dokunsam rüyalarına
iğdiş zamanlardan kalma
arsız arlanmaz bir aşk ile uyansak yeni güne

labirentlerinden geçiyoruz hayatın
sen dilini sürüyorsun, donuyor camlar
ben dişlerimi sıkıyorum ellerimde kan
suretin düşüyor pencereme
yitiriyorsun gölgeni kan revan

bizden önce de buradaydı bu gökyüzü
ay yüzün buradaydı belki bizden önce de
ve toprağı öpen sabah güneşi
silip giderken yıldızları alnımdan
sen beni geceye bırakıp gidiyordun
gözlerinden şarabi bir hüzün kalıyordu
dilimde bir susku kurdu
parampaçaydım belki o zamanlar da

dilim ki
koparabilirdim dilim dilim
hangi türküye tutunsam yarım kalıyor
hangi söze sığınsam lal oluyordu
ve sen çekip çekip gidiyordun
ben yavru bir serçe gibi kalıyordum
kışın kapalı pencerende...