Dilim, Dilim Dilim Şiiri - Mecit Aktürk

Her ne derde düştüysem, sebebi sensin dilim,
Durun, etmeyin! demem, kesseler dilim dilim.

Af dilemeye dahi bırakmadın bende yüz,
Saydım tüm suçlarını, bugünküyle etti yüz...

Sıradan hata değil; her biri vahim, elim,
Bir tek dize yazmaya gitmiyor artık elim...

Sır vermiştim kaleme, tuttu kâğıda yazdı,
Bana kış iken mevsim, vicdansıza hep yazdı.

Mutluluk pay edildi, payıma çile düştü,
Anladım ki sevinmek benim için bir düştü...

Ey gönül! Ne isyan et, ne uyu gaflete dal,
İbret alan insana ibret olur kuru dal!

Madem çorbayı bozar içindeki bir tek kıl,
Küçük görme hatanı, hep Kur´an´ı rehber kıl! ..

Sıla kokusu aldım, esiyor serin serin,
Çökertti beni gurbet, bana bir döşek serin...

Dost isen teselli ver, ger üstüme kol kanat,
Ne kalbinden sil beni, ne de kalbimi kanat...

Ey kader! Yalvarırım bir kez olsun yüze gül!
Diken ektin bağıma, koklatmadın bir tek gül...

Şavkı suya düşünce sanma ki ay yaş olur
Aşkıyla giryân olan, içmeden ayyaş olur.