Anam benim,dertli anam. Oğlun yine duygusallaştı. Elinde kalem, gözünde yaşlar, içindekileri sana anlatıyor. Dilimi bağlamışlar anam, konuşamıyorum. Anlatmak istediklerimi söyleyemiyorum. Demokles'in Kılıcı gibi tepeme çıkmışlar, aba altından sopa gösteriyorlar. Yine de kalemimin yazdığı kadarını yazacağım sana.
Yine içime bir duygusallık çöktü bugünlerde. Neden bu kadar çok duygusalım anacığım, neden? Senden mi geldi bu duygusallık bana bilemiyorum. Yurdumun sorunları çoğaldıkça, kaplıyor içimi bir duygusallık. Haksızlığa, yanlışlığa duyarlı ve tepkili olamıyorsam; dili bağlı olaylara seyirci kalıyorsam. Dertlere merhem olamıyorsam. Bazen hırslı, bazen de oturmuş, çaresiz ağlıyorsam. Ne yapayım? Ne edeyim? Nerelere gidip çözüm bulayım anacığım?
Gün gün kararan, kara bulutlar tepemize çöküyorsa; içine daldığımız sorunlar, dağlara dönmüşse; kanayan yaralar kangrene dönmüşse; ne yapayım, nerelere gideyim? Söyle anacığım, dertli anacığım. Derdine yandığım anacığım.
Gün olur da dilim açılırsa, susmam. O zaman da sen çok korkarsın, başıma bir şey gelir diye. Korkma anacığım korkma. Ben gidersem, başkaları gelir; onlar devam eder yolumuza. Kurtuluş Savaşı'nda düşman yurdumuzun her yanını yavaş yavaş işgal ederken; yüreklerini, canlarını ortaya koyanlar korkmamışken ölümden. Ben korksam ne yazar, korkmasam ne yazar. Sen bana üzülme anacığım. Ülkem için iyi birşeyler yapabilirsem, o zaman herşeye değer. Hiç uğruna ölmektense, vatan uğruna ölmek en şereflisidir benim için.
Yüz lira maaşlı kibar bir adam.
Evlenir, sedire taşınırlar.
Mektuplar gelir adreslerine:
$en Yuva Apartmanı, bodrum kati.
Kutu gibi bir dairede otururlar.
