Dilim Şiiri - Ayşe Uçar

dilim
suskunluk abidesi
sadece gözlerim konuşur artık
zihnimin eskitilmiş yollarından
geçerek

uğradım
çöl uğraklarına ve uçurum diplerine
her şey olması gerektiği gibi her şey olağan akışında
gönlü akşamın kızıllığına uzanan
ardıç dalları gibi sükun
dağları gördüm

oturmuşlar kıyılara
bazılarıysa yollar boyunca sere serpe uzanmış
kimileri ise dik falezleri dantela gibi
giyinmiş omuzlarına

göğe başkaldırır gibi doğuştan diktatör
doğuştan mutmain

zamanın ayartamadığı bir şeyler
var üzerlerinde

yıldızlarsa
Tanrının en nadide ışığını emmişler
çılgın tufanlara benzerler geceyi evreni ışıkla
şenlendirirken

saygılılıar evrene

uyku ölümün ön provası gibi
her gece ölüyor her sabah doğuyoruz
bir huzur yok şu gürültücü saksağanlardan
her yerdeler

boş lafazanlıklarıysa aştı boylarını
istilacı çekirgeler gibi
sardılar her yeri

kendilerini meta dünyasının
ne kadar şen bülbülleri sayarsa saysınlar
bıktı insanlık zebani kılıklı haydutların şamatasından
onlar yüzünden yaşamdan soğudu erdemli insanlar
ağaçlar ormanlar ve şehirler

işgüzar hallerinde inanılmaz el çabukluğu
ağdalı çatallı dilleriyse hep zehirli zemberek

durmadan usanmadan karanlığı örüyorlar başımıza

.........

20082024
23:10