Dilim Şiiri - Fuad Çalbay

Dillim
Susmuş bir şehir’e haykırmak
Yormadı beni
ayakları kesilmiş
Şu memleket uykusu dur
Beni kızdıran
Elimle alıp
Bu arsızlığı
vurmak isterim
Şu saray soytarılarına
Bin Musa gelse temizlemez
Bu firavun köleliğini
Besiye çekmiş kendini
Öküzlerin böğürmesini
Susuzluğun
Ne Dicle ne Fırat doyura bilir
Göz dikmiş proleterin
Kurumuş ekmeğine
Salatanı saz,
Sözleri kaz sesi
Kral penguenler
Soytarısına gülmekten
Unutmuş ağlamayı
Unutmuş yetimi,
Emekçiyi,
Kıblesi pul olmuş pezevenk
Har vurup
Harman savurur memleketimi
Ben bir eşek arısıyım
Yazmışsam bu dizeleri
Niyetim ısırmaktır dilinizi
-kardeşlerim demeli
-Demeli
Bir yöne baka bilmek için
Algınızdaki bu soğukluğu
Kırmak için
Kızılca bir şerbet
Dökmek niyetindeyim.
Niyetiniz iki kıta şiir
bir
İki çift kadeh ile kadın tavlayıp
Kapatmaksa şuurlarınızı
otel odalarına
Yahut şehvet kutularına
Durmayın devam edin
Memleketimin ibne lümpenleri
Yoktur Bilmecemsi sözlerim
Şişeler doldurup mürekkebi
Gezeceğim tüm meyhaneleri
Yazmaktaki bu deliliği
Bulaştıra çağım sizlere de
Miskin, miskin yorgun bir uşak gibi
Yatıyorsunuz ya yataklarınızda
Toprak bile kabul etmeyecek bir gün sizi
Parsel, parsel satarken
Puştun biri
Memleketimi