‘’Dilia,
Esir olurcasına bir bağlanışın anatomisidir
Ve
Bir kadına yazılmış eşsiz hecelerin seremonisidir…’’
***
…Ne sen Leyla’sın ne de ben Mecnun
…Ne sen yorgun ne de ben yorgun
…Kederli bir akşam içmişiz sarhoşuz hepsi bu.
…Ne sen bulutsun ne de ben yağmur
…Ne sen mağrur ne de ben mağrur
…Hüzünlü bir akşam susmuşuz durgunuz hepsi bu.
***
Aklıma düştün Dilia
‘’ Ne sen yorgun ne de ben yorgun!’’
Ama bu bir vurgun…
Sanırım bu şarkı,
Senden bana vedia
İçimden dedim ki
‘’Ha siktir ya… Yine mi?’’
Galiba Dilia
Sen bir bulutsun
Ben de yağmur
Gözlerim doldu…
Söyle bulutuna, beni unutsun
On yıllar oldu…
Islak yanaklarımı,
Pamuksu koynun kurutsun!
Söyle Dilia
Yalvarırım söyle!
Zaman artık,
Beni unutsun…
Ya da Dilia
Çak bir kıvılcım daha
Aşkın beni kavursun…
Sancım, biraz daha kudursun!
Kızma Dilia
Sana değil hıncım
Sevdayla başa çıkamayan zamana…
Zaten,
Yılların eskidiği
Yalnızca bir iddia…
Hem,
‘’ Ne sen bulutsun ne de ben yağmur…’’
Söyle Dilia
Yalvarırım söyle!
Zaman artık,
Beni uyutsun…
Antakya, 15 Eylül 2020
Ali Özkan AsafoğullarıKayıt Tarihi : 16.9.2020 11:06:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ali Özkan Asafoğulları](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/09/16/dilia-dan-vedia.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!