Dili Olsa İdi Mezar Taşının

Dili olsa idi mezar taşının
Çiçeksizliğin dikenleri batar mıydı
Geri dönülmezliğin soğukluğuyla
Sarmalar mıydı çınarları hasretler

Ömründen çalınan yaşam mı toprağımda ki nem
Damlalar değil mi denizi ummana çeviren
Haydi söyle
Gözlerimle suladığım ardım sonra gelen gölgeler
Sen değilmisin bulutları alıp gökmavisini seren
Can damarlarımda kıvrım kıvrım akan ateş suyu

Üzerime ektiğin kırmızıyı giyiyorum esvap diye
Gelip geçerken yollardan azda olsa gel ziyaretime
Huzur bulacak dalgın bakışınla deldiğin ruhum
Sayfa sayfa açılacak dokunduğun kumuma yazdığım
Şehadet şerbetiyle sulanmış mektubum

Sığ gözyaşların akacak mavinin yeşili
Düşecek derin denizime bir damla
Uzaklaşan adımlarına ulaşmak için
Salınan rüzgarların eteklerine tutunacak ruhum
Düşündüğün adımla dalgalanacak sular

Hissederken omuzunda ruh rüzgarımı
Gizlemek için
Çamurlu toprakta koşturan ayaklarımı
Başına gök sinesinden getirdiğim yıldızı koyup
Saklanacagım karanlıklara

Tende kalan nefes çıkar mı söyle göz suyum
Sevişen düşlerde kaybolurken gözlerim
Hasret kıvılcımlarıyla yangına döndü anılar
Son nefeste ruhuma dolan rüzgarda
Sonsuzluğa götürmek için
Düşmedi mi yaşam dalındaki son yaprak

Anlatır bana yıldızlar
Göklere uçurduğun dualı özlemini
Cevap verme sabırsızlığında
Saçlarına sarılan güneşi bekler
Sinmiş kokunla açmak için çiçekler

Biliyorum sabahı iple çeken gece gibisin
Kelimelerin sustugu yerde çığlık gibisin
Başıma dikilen taşa bakıp ağlama
Ağlama yar

Dili olsa idi mezar taşının
Çiçeksizliğin dikenleri batar mıydı
Sonsuz yolculuğun soğukluğuyla
Sarmalar mıydı çınarları hasretler
Dili olsa idi mezar taşın
Kalbime tüneyen cennet bülbülleri
Suskunluğun tınısıyla yazardı
Gerçek seven kalpleri
Ölümde ölümsüzlüğün aşk oldugunu