Yıldırımlar yaratan gönül içten inlerken.
Doğranan külleriyle asumana çağlıyor.
Dili lâl ketum gönül figanda şivandayken
Boran doğuran gönül, verem olmuş kaynıyor.
Duymuyor dinlemiyor çıldırmış çok seviyor,
Rendeyle kesip kazıp testereyle doğruyor,
Zülfü kimi ayağın koymaz öpem nigârum
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Devamını Oku
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
