Dili Dikenliler Şiiri - Mehmet Postallı

Kumaşım narindir her beze uymaz
Kırgınım, kıranlar hiç elem duymaz
Hatır, gönül, vefa bilmeyenlerin;
Adâlet Sahibi yanına koymaz

Kıran pek pişkindir, kırılan susar
Tok söz yüreğinde bırakır hasar
Sen sus, beni dinle, anlayış tam bu;
Senin üzülmene kim kulak asar

Gününü gün eder, bakmaz yarına
İncitici sözler gider ağrına
İyi ki ahrette hesaplaşma var;
Dar zamanda yetişecek darına

Her insan aklınca yolunu bulur
Kibirli, kibrine batar, boğulur
Ey gönül üzülme, hayat geçici;
Kim ne yaptı ise yarın sorulur

Kaprisle, egoyla yaşamak niye?
Hayat geri gitmez tek bir saniye
Büyüklük taslayan ve hâkir gören;
Biri için bu en düşük seviye

Kendini beğenen bulamaz huzur
Her dem başkasında aranır kusur
Arasan da bütün eczaneleri;
Kibir marazının devası yoktur

İnsanı büyütür dostun varlığı
Alçaltır, küçültür karın darlığı
Nefsine yenilen zavallı kişi;
Aklında tutmalı hep mezarlığı

Kimi insan rûha huzur veriyor
Kimisi de gerim gerim geriyor
Gönüle girmeyi hiç bilmez amma;
Kırıp, incitmeyi pek beceriyor

Kıymet bilmeyene, kıymet verilmez
Kasıtlı eylemler mâzur görülmez
Kırarak, dökerek, yüz ekşiterek;
Gönül kapısından asla girilmez

Gönül insanından gelir mi zarar?
Gönül arsasına konaklar kurar
Sevilir, sayılır yumuşak huylu;
Dili dikenliler ne işe yarar.

Mehmet Postallı / 2024