Dili ayrı can olsa, rahmet ederdi feryad ...

Alıp götüren zamanı mı şikayet edeyim
Halimin dinmeyen hasretini nasıl bir şifa ile söyle dindireyim
Kime gideyim,nasıl bir umudun vecdine gireyim, buruk kalbimi sakinleştireyim
Derin suların sessizliğini ruhumda hissederim, sabır içinde ki o nasibimi beklerim

Tohum, topraktayken, ağaç halini bilmez
İdraki bu badirede ona geçit vermez,kendi ahvalinin ötesini göremez
Bulunduğu hal üzre itiraz etmeyi hilkatine sindiremez,sahibine karşı asileşemez
Şahit olduğu ve içinde bulunduğu mecrayı birgün terk edebileceğini de elan bilemez

Batında ki can,umuda koşan furkandır
Ruhundan tebarüz eden senada o an için çıkandır,kıyama durandır
Fark ettikçe ardır, geçirdiği vaktin muhatabıdır, emr-i bil maruf için var olandır
Yaratmak kalbin sutanının fermanıdır,yaratılan imtihan içinde yaşayan hicrandır

Ölüm,doğumun ve ahirin mizanıdır
İnsan, yaratılış ve akıl muvacehesince muhatap olan senadır
İrade ve ihlas şumulunde ki heyecandır, tercihleri nispetinde hak kazanandır
Her neyi diliyor ve onun için azmediyorsa, fırsatı tanınan en şanslı mahlukattır

Nail olmadığı,vakıf olmadığıdır
Vukufiyet ruhun ve kalbin lisanından neşet eden bir farktır
İnsan kemale erdikçe, sabır ve çile içinde demlenmeyi içine sindirdikçe aktır
Karalara bürünmek, nefes nefese laı güzarlık peşine düşmek ne büyük betbahlıktır

Seni senden alan bir an var unutma
İhmal ettiğin vicdan, nebilerin payesidir, sakın uzaklaşma
Aşk,hak ve hakikatin şiarından tebarüz eden vuslattır, nafile yere avunma
Nefsine itibar edip, esaretini hergeçen zamanın hicranını artırarak boşyere ağlama