Dilfiraz Şiiri - Şefik Tiryaki

Her nefes alanı zannetme diri
Can yoldaşım olmuş ölmez hakikat
Dökülür zamanın elinin kiri
Beyaz gül yaprağı sarılır kat kat
-Her nefes alanı zannetme diri

Dilfiraz, sen beni çok mu aradın?
Evin, yurdun, adın, aklın batmaya
Erişmen yakındır buysa muradın
Az kaldı üstüme toprak atmaya
-Dilfiraz, sen beni çok mu aradın?

İn misin, cin misin söyle sen kimsin?
Yaprağın olurum aklın esende
Dilfiraz, ya benim kıyametimsin
Ya sonsuz gecenin sabahı sende
-İn misin, cin misin söyle sen kimsin?

Hey kara bahtıma düşen son nakış
Biraz geç değil mi nerdeydin, nerde?
Getirdiğin yağmur, ayaz, karakış
Hiç mi bahar yoktu geldiğin yerde?
-Hey kara bahtıma düşen son nakış

Tebessümü bile gama buladın
Dilfiraz, kederin tarlası yüzün
Kahır yağmuruyla çok mu suladın?
Sevincin yerini dar etmiş hüzün
-Tebessümü bile gama buladın

Nereye götürür bu yollar bizi?
Kaybolup gideriz göz göre göre
Önden gidenlerin silinmiş izi
Adres tarif eder bir kör, bir köre
-Nereye götürür bu yollar bizi?

Bir meltem yakala sevda çağından
Doldur kadehime kanla yoğurup
Tüllenen dağların kor dudağından
Kızıl bir öpücük beklerken gurup
-Bir meltem yakala sevda çağından

Anılar uğraşsın gönül yaşımla
Yüz derim, bin derim sorma Dilfiraz
Bahtiyarım dersen mezar taşımla
Bende bahtiyarım, artık gül biraz
-Anılar uğraşsın gönül yaşımla

Uçalım rüzgârın ucundan tutup
Rest çekip dünyaya yalnız ikimiz
Geride ne varsa bir bir unutup
Taşırsa bu yükü yelkenlerimiz
-Uçalım rüzgârın ucundan tutup.

Şefik Tiryaki

Dilfiraz: sevinç, mutluluk, ferahlık veren anlamında olup aslı “dilfiruz”dur. Halk arsında dilfiraz şeklinde söylenir ve kız çocuklarına isim olarak da verilir.