Artık yazmayacağım;
Bütün şiirlerim yetim kalacak,
Öksüz çocuklar gibi ağlayacaklar ardımdan,
Gök yüzünden yeryüzüne inecek yıldızlar,
Paramparça olacak, dağılacaklar,
Gönlümü dağlayacaklar.
Artık tutmayacağım,
Bütün kalemlerim DİLEYECEK’ler özlemle,
Bulunmayı bekleyen hazinelere dönecekler.
Güneş gibi aydınlatacaklar kalbimi,
Hiç bir şey bulamayacaklar.
Silinmiş bir kaç anıt mezar gibi,
Dimdik, unutulmuş bir mabet,
Yaşanmış olan herşeyi unutturan,
O, evet, O, görülecek hayal meyal,
En sonunda oda yenilip zamana,
Kuruyan bir yaprak gibi,
Köhne bir barakaya kapatılıp,
Unutulacak kıyamete kadar.
Seviestet
Kayıt Tarihi : 22.3.2003 17:17:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!