Dilersen Sultan, Dilersen Buhran Ol

Yar…
Bilmem ki
Hangi rüyadayım
Rengârenk hülyalar diyarındayım
Ruhuma huzur veren esinin bahtiyarıyım
Şimdi nasıl uyanayım, yine dünyayı sırtıma mı alayım

Ne latif hatıralar
Bir birinden güzel güfteler, besteler
Itriden, Fuziliden, Zekâyı dededen gelen meşkler
Üsküdar’ı ihya eden, Adaları yâd ettiren terennümler
Ruhumu yücelten, yüreğime serinlik veren nice feyizler

Yar, nerede olursan ol
Dilersen sultan, dilersen buhran ol
Ruh ve kalp her iki canda müsavi olmazsa yeis hazır
Her murat, her umut, her arzu, heves yaşatmamalı kor
İnsanın yaban olduğu, anlamadan inandığı şey zaten hor

Ne yanağından öpsem
Ve ne de yanında ömrün nihayetini görsem
Gönül hassasiyeti, ruh yüceliği, irfan dirliği için yaşasam
Edebin her sahnesinde haşyete kansam, O’na kulu olsam
Aşkın sadrında buharlaşıp, sevdasıyla heveslerden arınsam

Bir yaşlı teyze bakıyor bana
Endişeye kapıldım, baktım önüme arkama
Tebessüm ediyordu, gözleri bir şeyler söylüyordu
Hasretin, ümidin, sabrın, kanaatin izlerini gözlüyordum
Biçare oluşu, takatsiz duruşu, aklaşan saçları anlatıyordu

Kalktım, yanına gittim
Teyzeciğim bir arzunuz mu var diye sual ettim
Gözlerime baktı, derin ve çok uzaktakini bana yaşattı
Bir müddet sonra oğlum, evladım, epeydir seni izliyorum
Yıllar önce kaybettiğim oğluma benzettiğim için seviniyorum

Dedi ve çok duygulandı
Teyzeme sarıldım, haydi teyzem çay içelim dedim
Saklı bahçeye giderek bir müddet soluklandıktan sonra
Teyzemin hatıralarını yeniden yaşadım ve hüzünle dinledim
Bir evladınızda benim, dilediğiniz an hizmetinizdeyim dedim