Dilenmek ve Direnmek Şiiri - Önder Karaçay

Ne zamandan beridir,
Akşam oldu sabah,
Sabah oldu akşam
Gelmeyi bilmiyor

Kalbim Anadolu’da bir güne bakan tarları gibi,
Aydınlık bir güneş arıyor,
Yüzünü dönmek nedir bilmiyor

Duyguları katar katar kovalayan söz öbekleri,
Benim bu duygumu anlatmayı,
Beceremiyor

Silip süpürmek istiyorum dimağımın bilinçaltını,
Olasılıklarla dalga geçerek,
Gerçeği bilediğimi,
Ne zamandan beri
Bizden geçmeyen günler bunu bilmiyor

Yüreğim bu duyguyu her hissine aldığında
Tüylerim diken diken oluyor,
Kopuk kopuk parçalarımı birleştirdiğimi
Evren dışında kimse bilmiyor.

Ecinniler beynimi işgal ettiği günden bugüne,
O acıyı yüreğimden söküp atmak isteğimi,
O acının kendisinden başka kimse bilmiyor.

Kendi başınalığın korkunçluğu işte,
Tek başına başarılı olmaya olan bir inancın
Kendini dışlayan direnci,
Şaşırtıyor esirleri ve korkakları,
Ürkekler bir araya gelmeyi bir türlü bilmiyor.

Önder Karaçay