Dilenmedim Şiiri - Hacı Gürbüz 2

Dilenmedim ²³⁵

Kurumaya yüz tutmuş, içimde birkaç
damla yağmur suyu kalmış bir kavak ağcıydım

Bir gün yanı başımda bir ses duydum
şırıl şırıl akan ümit sevgi aşk suyu
bir kaç yıl yanımda olduk sessizce
konuştuk arkadaş dost olduk
gizlice sevdim
günden güne gözünün önünde
kuruyordum
yanımda o bakışlarıyla çağlıyordu
yine de bir damla su dilenmedim

Bir sabah kalktığında gitmişti
biri suyu baştan kesip alıp götürmüştü
güneş daha yakmaya
soğuk daha üşütmeye başladı
fark etmedim onu öyle derin sevmişim ki
her konan kuş kırıyordu artık bir dalımı

Bazen yıldızlara bakıp görüyordum onu
zifiri karanlık geceyi yarıp hayali
güneş gibi çıkıyordu karşıma
böyle yürekten sevmişim seni
tanrı bile acırdı halime
yine de hayalinden bile
merhamet dilenmedim

Yıllar geçtikten sonra
turnalarla mektuplaşmaya
rüzgarla konuşmaya başladık
bana nasılsın diye soruyordu
aynısı gibi kuruyordum biliyordu
hâlâ onu sevdiğimi seziyordu
sen nasılsın dedim sordum
ben koca bir deniz oldum der gibiydi
sanki, sevindim

Onca zaman yanındaydım niye
gizledin beni sevdiğini
sevdiğimi bilmiyor muydun
biliyordum aslında dedi

Sen istersen okyanus ol
sevme arama bir daha
Gürbüz’e yeter yağmurdan
bana kalan bir damla
hâlâ ilk gün ki gibi aşığım amma
senden o kutsal aşkı dilenmedim