Dilenme gönül! Şiiri - Mustafa Cilasun

Oysaki
Sen her gece
Delinen uykularımın mihengiydin

Vazgeçilmez
Sebebiydin kör bir
Karanlığın içinde halinle nerdeydin

Kalbim
Son demlerini
Haykırıyor sanki hızla çarparken bile

Bir his
Yumağı olmuştu
uykunun arasında rüyaların gölgesinde

Hülyaların
Esenliğinde bazen
Kan ter içinde kalırken sabahlara kadar

Sana
Ulaşmak için
Heyecanla koşandım hıçkıran şu gönlümü

Gecelerin
Issız ayazı halimi
Nasıl avutsun bilmelisin ki zaman avutamaz

Mümkün
Olmasa bile
Seni asla unutturamaz kapıldığı o sevdanın

Kadrinden
Hiç kurtulamaz
Uzatırım yorgun kollarımı lakin yâri bulamaz

Yalnızlık
Düşkünlüğü her yanımı
Sardıkça kahrımla yoğrulurum yar anlayamaz

Sanki
Yanardağ misali
Yüreğim kor saçar azalan ümitlerim solarken

Bir hınçla
Tavına palazlar
Bitmesin senin umudun yüreğinde kalan aşkın

Hasretiyle
Yansan hiç konuşmasan da
Sevdana kavuşmasan da o yar hiç duymasa da

Neyleyim ki
Artık bir sitemim yok
Elzemliğin pençesinde hislerimin gölgesinde

Kadrin
Hikmetinde
Nasib muvacehesince bilemediğim kederimle

Düşen
Bir yaprak misali
Esintilerle kapılan naçarlını yaşayan bir âleme

Gönlünü
Kapayan mevcut halimle
Dertleniyorum işte seni hiç ilgilendirmese de

Kendini
Öylece gizleyip güvenmesen de
Halim bu işte sen uykundan hiçte taviz verme

Ha ne olur
Sen sevmesen de
Şefkatini olsun esirgeme lisanı halinle yüreğime

Merak
Hançerini hiç gömme
Tavır alıp münasebeti sakın kesme bunu düşünme

Özlemesen de
Merakın eşiğinde sen inleme
Nihayet benimler, heveslerin seninle düşünülürse