Dilenci ve Ve Şiiri - Murat Kaymak

Bazı sabahlar öğlen olmazdı ben ne kadar uğraşsam da.
Ve biraz daha fiyakalı nefes almak için dışarıya çıktığımda,
Karşıma çıkan dilenci isteyince cebimdeki son günahı
Ne verebilirdim ona taze şiirden başka?

-Şiir öğütücek kadar delirmediği aşikârdı midesinin.
Ve bahsetseydim biraz devrimden iflahını keserdi melih gökçekin!-

Durur düşünürdüm bir dilenciye para verince
Acaba benim için mi dua etti, yoksa
Beni her kim üzdüyse onun için mi?
Kafamın karışmasına imkân vermeden verirdim parayı.
Ve sinüzit bastırınca ansızın, omuzlarım taşıyamazdı kafamı.

Ben bazen profesyonellikten ödün vermek de zekâttır derim.
Çünkü mutluluk amatördür, kdv dahil!
Ve ağlayan bir yoksula azığını bahşetmek
Ne zamandan beridir kutsanmaya dönüştüyse,
İşte ben de o zamandan beri şairim!

Okul çıkışında önünden geçerken ulustaki ihtiyar bankaların,
Göğsümüzü ağrıtırdı emperyal sözleri yârin.
Gözyaşı ve terle ıslanırken ulustaki yatağım,
Yarın olmayacak gibi gelirdi, tam olurken yarın.