Dilenci Şiiri Şiiri - Memduh Atalay

Beyazıt meydanında,
Güvercinler gibiyim.
Medine dilencisi,
Ya da Hint fakiriyim.
Bakışın ısıtsın içimi,
Çanak boş kalsın efendim,
Kabulüm!

Yanlış yerde kaldım,
Kovuldum her kapıdan.
Nefsine yazık edenin,
Ta kendisi bendim.
Kilitli nasibimin şifresi sende,
Bağışla beni,
Efendim!

Döndüm yine sana geldim,
Ateşinden korktum da geldim.
Bir çocuk nasıl sinesine koşarsa annenin,
Alfabelik çocuk gibi lâl geldim.
E,e,e,e,
Efendim!

Ben kirlettim tüm temiz suyu,
En dertli turnayı gözünden vurdum,
En güzel günleri boşa savurdum,
Yolculuğu unutan bir beşerdim,
Affet efendim!

Beş duyu, beş kuyu,
Aldı içine beni!
Ellerimde memnu meyvenin bıçak yaraş,
Bittim, tükendim.
Kalbime tutundum da çıktım,
Bir gece yarısı,
Efendim!

Bişri Hafi değilim,
Zulmettim kendime.
Düştüğüm her kuyuda,
Önden yırtıldı gömleğim.
Böyleyken yine de,
Rahmetine güvendim,
Efendim!

Başka nereye gideyim,
Ey sonsuz merhamet,
Affet Allah’ım, Allah’ım affet