hangi duygu var ki felaketi olmasın insanın
zehirdi gözlerimizden akan
acıydı sözlerimizden dökülen
çiçeği atmıştık yangının içine
onu geriye çıkarırız sanmıştık
ellerimizle ateş gözlerimizde yanıyordu
kıvılcımlar ruhumuzun kılcallarına düşüyordu
bir söz yeterdi söyleyen için felaket olsa bile
bir söz bizi ateşten almaya yeterdi
mutluluğumuz bir başkasının acılarıyla nakşedilse ne çıkardı
bir dilenciydik, biz dilenciydik
başkalarının cebinden eksilenle yetinmez
kalbinden eksilenleri de isterdik
kötülüğün adını aşk koymuştuk…
24.01.16
İsa YılmazKayıt Tarihi : 24.1.2016 21:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!