Dilenci Kadın Şiiri - Talat Aydın

Koca işmerkezinin dibinde
Çömelmiş yine aynı yere
Sırtında eski bir parka
Kızarmış soğuktan burnu, elleri
Titriyor takatsiz, zayıf bedeni
Yere bakıyor fersiz gözleri
Allah rızası için diyor
Bazan bunada gücü yetmiyor
Öylece sessiz bekliyor
Üç dört adım sonra geri dönüyor
Önünden geçen öğrenci
Birkaç bozukluk uzatıyor eline
Sessizce alırken yaşlı dilenci
Yere bakıyor yine fersiz gözleri
Belki geçmişini düşünüyor
İlk aşkını, evliliğini
Belki de dertlerini
Parasını denkleştiremediği
Katıksız ekmeğini
Özlemle bekliyor
Belki de ecelini
Bu yüzden yere bakıyor hep
Fersiz gözleri