Dilenci II Şiiri - Şevket Güler

111100809471642

katıksız merhabamda
lal dillerini öperek
di(l)lendirdiğim dilenciler
bozuk paralarını yoklayarak
birkaç sokak aşağıda
fiyakalı
zengin manzaraya oturdular

bilge iki suskunluk
ateşe konan kelebeğin
kanayan iki kanadında
tasasız lal durgunluk(ta)
bozuk ve sessiz paraydı

içlerinden seken biri
bozuk bozuk tıngırdadı
içlerinin boşluğunda
yankılanan yanık (ve) duayı
kimse duymadı

telaşlarını delilleri
ustaca temizlerken
sokağa süt dökmüş kediler
ayıklanmamış ayaklarımda
ayaklanmış ayık cam kırıklarını
farketmediler

taze çayımda
tufan koparır kaşık

hava
bardağın dibine vurmak ister
dilsiz dilencinin
yolu açık elini
boşluğumuzun vicdanı
bozuklarla kapatmak
kolay şey

yakın ve geçmiş zamanda
duyulmadı
gelecekte sislere
karışıyor sesleri
hayra yorarız belki
deyip eklediler
bir dil koyan beklediler

daha başından
cebimizde bozuklarla
bekledik tetikte
girdirmedik kapımızdan
içimizden içeri
cebimizde hazır olanı
verdik biz
sorsak cevap veremezlerdi
kime ne
çömeldik eşikte

avuçlarındaki
ikram merhabada
duvar duada açık elleri
göğe bakar lal dilleri