Dilenci Düşlü Çocuk

sana dilenmeyi öğrettiğinde düşlerin;
çok küçüktün daha ninnilerin masumluğunda.
yolunu şaşırmış dikenlere sakladın düşlerini
bir yanını sen, bir yanını ben tutacaktım.
üzülme be dilenci düşlü çocuk.
üzülme.

dizi dizi sıraladın kendini sığ sayfalara
uzak baharlar gibi kendini not düştün,
baloncuklara doldurdun düşlerini sabun köpüğünden
yere vuran her baloncuk
kapısını açtı sana dilenmişliğin de yeni düşlerinin.
ürkme be dilenci düşlü çocuk.
ürkme.

zifiri karanlığa çakmak çakımı kıvılcımlar döktün
ve sen en zifirisinde yap bozu öğrendin karanlığın,
sağa çektin olmadı karanlığı, sola çektin gene olmadı.
düş de kurulurmuymuş hiç kaçak siyahların toplamına.
kurulmaz be dilenci düşlü çocuk.
kurulmaz.

isyan etsende koca koca haykırışlarla bulut bulut
gülümseyemesende dilenciliğini düşündüğünde kendine
ve sen taparçasına sarıldığın bebeğini bile dilenci
ve sen onca düşü dilinin ucuna getirip de ezmedin mi be çocuk.

düş kurma sen be dilenci düşlü çocuk
artık kurma..