Dilenci Çocuk Şiiri - Akın Korkmaz

Cuma namazından sonra
Elimi cebime attım
Camiye yardım parası
Paramın çoğunu uzattım
Tam avludan çıkıyordum ki
Kulağımda bir kız sesi
Cebimde kalan son para
Tek kâğıt beşlikti
Ekmek alacaktım güya
İlla da onu istemez mi?
Yok, kızım o bana lazım
Dedimse de gitmedi

Sonra üç yaşında bir çocuk koştu
Minicik bir erkek çocuğu
Arkama bakmaya kalmadan
Yüzükoyun betona düştü
Alışkın olmalıydı düşmeye
Betona, soğuğa ve sertliğe
İçim acıdı birden
Kaldırdım çocuğu yerden
Ağlamadan gözlerimin içine baktı
Gülüyordu sessiz ve derinden
Sanki baba yerine koyar gibi
Bu günahkâr ellerden
Bir tutam medet umarcasına
Bu masum çocuk
Nasıl da baktı bana

Sen ey yavrucak
Ben seni yerden kaldırdım
İnan bana yavrum
İşte tamda o vakit
Yerin dibini boyladım

Eve dönerken gözlerim boşaldı
Ağladım ulu orta sokakta
Geri döndüm o çocuğa
Son beşliği verecektim
Islak gözlerimle yüzüne bakacak
Ve sarılacaktım sımsıcak
Avlu çoktan boşalmış
Ne cemaat kalmış
Ne de tek bir dilenci
O küçük çocuk yoktu
Sokak bomboştu
Beşlik bana kaldı
Kaldı da ne fayda
Çocuk içimi dağladı