Kaldırım kenarında
Adamın biri,
Dilenmeye sürgün etmiş;
Kendini değil,elini.
Heykelden ödünç aldığı,
Tahtadan, eski kepçe gibi.
Gözleriyle değil ağlayışı,
Cansız sarkan eliyle.
Kimsenin tanımadığı
Boş avucun sadakası,
Küçük çocuklardan gelir;
Meraklı bakışları,soru yumağı.
Bu onların ilkleri!
Çabuk geçilir önlerinden.
Kayıt Tarihi : 5.4.2007 16:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!