Dilenci Şiiri - Demet Yavaş

Güldün.
Yüzünü açtı gamzen,gözlerin...
pırıltısı kaldı yüzünde gülümsemenin.
Sadece yüzündü açılan.
Şevkatin hiç yoktu.
Artık emindim...

Tüm yaşanmışlıkların arasında sensizliklerin yokluğunu görmeyen ben,
tek gaye için savaşır oldum;
seni görmek sadece.

ne dokunmak ne hissetmek,
görmek yüzünü,Dudaklarını öpmek
dokunmadan,
ellerini tutmak,
haykırmadan ama içten,
içten içe okşayarak sevmek,
saçlarını dolamak
parmaklarıma

dinlemek seni
sabahlara kadar...
hıçkırıklarını
bazen
kahkahalarını
sarılmak isteyip
suskunluğuna dönmeni izlemek

Hiç dilenmedim aşkını,
gelmedim kapına,çalmadım hiç yüreğini,
planlar yapmadım,belli belirsiz...
Gelen hep sendin.
Ama git demeyen ben
Dilenmişim hep aslında
Dilendiğimi bilmeden.