Dilenci Şiiri - Ümit Demir

umudum ol ki
binlerce insanın içinde
seni görsün gözlerim
o bitmez keşmekeşte
seni tanısın ruhum
annemi aradığım gibi
arayayım seni
ve seveyim yavrumu sevdiğim gibi
sonra sevineyim
oyuncağını kaybedip yeniden bulan
çocuk gibi

kıskandırsın seninle olmanın sarhoşluğu
agora meyhanesinin müdavimlerini
ve sen umudum ol ki
kesilsin ayaklarım yerden
gökyüzüne öyle bir uçuvereyim ki
dönmeyeyim yıldızlara değmeden
ellerimle koparıp her birini gökyüzünden
sereyim yollarına yeryüzünde, üşenmeden

umudum ol
hem öyle bir umud ol ki bana
göz yaşlarım utansın akmaktan
korksun yüzümdeki tebessüm
bensiz kalmaktan
sen umud ol
bense senin dilencin
kapında her dem yolunu bekleyen
ve avuçlarını bir an olsun kapamayan
hep dilenen, hep isteyen
ve sen umud ol
ellerimi hiç boş çevirmeyen

Elif Demir