Ben hep derdimi atarım sineye,
Ben bu elde, dilenmez dilenciyim...
Ben, gözyaşımı tutarım seneye,
Ben bu yıl da dilenmez dilenciyim...
Kimselere bidirmem açlığımı,
Kimselere güldürmem gençliğimi,
Kimselere böldürmem gençliğimi,
Ben bu yolda, dilenmez dilenciyim...
Sessiz sedasız ben, hep ağlamışım,
Kara sevdaya gönül bağlamışım,
Sehpada ipim, kendim yağlamışım,
Ben bu halde dilenmez dilenciyim...
Bülbül oldum, ötmesini bilmedim,
Duman oldum, tütmesini bilmedim,
Rüya oldum, yatmasını bilmedim,
Ben bu dilde, dilenmez dilenciyim...
Üftade'nin bir manası bu zahir,
Söyleyenden, dinleyen ola mahir...
Dilenci! belki de yükün cevahir...
Ben bu kolda, dilenmez dilenciyim...
7.6.1991
Kayıt Tarihi : 8.7.2005 20:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!