Dilenci Şiiri - Münir Çakmak

ne yana dönse insan
sabrın yumağını ören taşlar
gözyaşları boğan kör sular
kuyu hep derindir
züleyha beni sevindir

ben mağlup orduların mağruru
sen sultanı iklim-i yedi cihanın
başım omuzlarımdan düşer
kenan ilindir
züleyha beni sevindir

gözlerin gülüşüne benzer
bir bebeğin, aydınlatır cihanı
nûşirevan-ı âdil gölge
hükümse senindir
züleyha beni sevindir

bana gülümse