Deli Şiiri - Veli Han Yılmaz

Tüm öfkeli gözlerin, bakışları altında;
Açtı avuçlarını, dilenmeye başladı,
Bazı bağrış sesleri, binanın üst katında,
Acımasız çocuklar, bu deliyi taşladı.

Uyumaya çalıştı, bütün gece boyunca,
Uyutmadı bir türlü içindeki üzüntü.
Tüm yaşadıklarını üst üstüne koyunca,
Gayet normal olandır, bu muhtemel çöküntü.

Duvarda duran saat, artık onun düşmanı,
Bilip duruyor elbet, o ilk küstüğü anı.
Neden düşmandır diye, soracak olursanız,
Çünkü hatırlatıyor, baktığında zamanı.

Bir soğuk zalim sokak, birden deliyi yuttu,
Sokağın ortasına usulca vardığında.
Tüm sokak köpekleri bu ana tempo tuttu,
Karanlık bu deliyi, sıkıca sardığında…