Dilenci Şiiri - Kadir Arınç

Dilenci derler kimsesiz ezilişime,
Dua ederim sana, dostuna, eşine.
Hor bakarlar da çolak dilenişime,
Dermanı kalmaz çocuk neşemin.

Kimine yanaştım dedi git işine,
Kimi aldırmadı masum didinişime.
Başımı okşatan güçlü direnişime,
Sakalından yaş süzüldü ihtiyar dedemin.

Çare aradım mecbur itilişime,
Acıktıran kokuların tağşişine.
Kızdılar da sızlayan ilenişime,
Yine de karnı doydu karanlık gecemin.

Allah rızası için onların geçişine,
Şükrettim birkaç bozuğun gelişine.
Hayran oldum çocuğunu sevişine,
Düştü diye ağlayan garip annemin.