Dilenci Şiiri - Emine Sipahi

Neler gördüm ben
Gözümün içine bakaa... baka ,
Ne yok sayıldım ben
Sevgiye hep hasret kaldım ben.
Olmadı bir eşyadan farkım
Aslında, istediğim çok bir şey değildi
Ne mal , ne mülk , ne para,
Sadece bir kuru sevgi.

Evet.., onuda görmedim ben
Senden sevgini dilenen, bir dilenci oldum.
Bu kadar mı sağırdın bana ?
Bu kadar mı kördün ? yıllarca görmedin.

Düşün ki.. bir ağaç var ama,
Yıllarca gölgesi bir kere nasip olmamış.
Yada.. gürül gürül akan bir nehir
Susuzluktan dudakların çatlamış
Ama bir yudum bile içememiş sin.

İnan.. inan kahreden anlarda oldu,
Hafızamdan çıkmayan.
Belki yıllar içinde milyon kez.

Düştüm.. düştüm,
Canın acıdı mı diye , sormadın bile
O, görülmeyen parmaklıklar var ya ?
İşte onlar beni oraya hapsetti.
Sen kör duvarlarla konuşmak nedir? bilir misin?
Ben bilirim..

Yazıyorum, bu beni rahatlatıyor biraz
En iyi sırdaşım, kağıdım ve kalemim.
Özgürce ağlıyorum, beni kınamıyorlar ,
Hep yanımdalar , ve tabi ki...
Baş kahramanları da unutmayalım,
Kör duvarlar ve.. yalnızlığım.

Oysa ben neler istemiştim
Gözlerinden yıldızları toplamak
Teninde dünyadaki bütün çiçeklerin,
Kokusunu bulmak.
Seninle ağlamak , seninle gülmek,
Düştüğünde elinden tutmak.

Ama derler ya, bir insanın,
Kendi kendine etiğini,
İki cihan bir araya gelse,kimse yapamaz diye
Evet.. sen kendine ne yaptın?
Bu kadar büyük bir aşkı,
Gözlerimden silmeyi nasıl başardın?

Kutlarım seni , kendinle övünebilirsin.
Ama şunu unutma, gelen gideni aratır,
Hayat , senide yalvartır.
Bir bakmışsın, sende bir dilenci olmuşsun,
Dilenci...