Dilenci Şiiri - Halit Aydın

bir boynu vardı , dokununca yanardım
ve çok yakışırdı sedef kanatlı kolyesi
bir de uğruna işlenecek suçlarda tahrik unsuru sayılabilecek kadar güzel gözleri

o, o oldumu güzeldi fakat çoğu zaman yabancı
çünkü hep içinde bi güçlü kalma dürtüsü
gereksizdi aslında zaten o da bilirdi
yine de hiç bi zaman galip olmadı sevgisi

sihirli elleri bana kışın kaşkol falan örerdi
bazen koca bi kap aşure yapardı cevizli
günün yarısında kalem tutmaktan yorulur
ve sonra ellerimi tutardı nemli avuç içleri

şuan tam bunları yazarken bi dilenci geldi
sevmezdi dilencileri ben acırdım biraz saftım
ben tam para verecek olurdum ama o kızardı
bilmezdi benim de ondan sevgi dilendiğimi