DİLENCİ
hazanda kuruyup
zemheride donarken
en çok da
gözlerine saklı
kardan beslendim
şimdi baharım
alaz yüklü
ateş sabahlarımda
rutubet kokulu
yorgun bulutlardan
yağmur dileniyorum
yıllanmış gövdem
sağalmaz susuzluklar içinde
boynum bükük
her yan kor
her yan güneş
gel coştur yüreğimi
boşalt şelalelerini
bağrımın orta yerine
sihirli bir değnek gibi
dallarıma dokun
köklerime in
yarim toprak
can çekişiyor
bahara yetişen
kar kokusunu getir bana
getir ki
gözlerinde demlenip
yare can olayım..5.5.2013
Kayıt Tarihi : 5.7.2017 11:02:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yusuf Işık 3](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/07/05/dilenci-240.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!