yalnızlığın kesif dumanı hançerlerken genzimi
paylaşılmış iki dirhem anı ve umuttu tutan ellerimi
hangi gözden süzüldüğünü unutmuş
bir damla idim deniz ortasında
sen ise bir deniz feneriydin binlerce fersah uzakta
dalgalar bile bilmiyordu nereye gittiğimi
utanıyordum yokluğundan, kanatıyordu ellerimi
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta