yalnızlığın kesif dumanı hançerlerken genzimi
paylaşılmış iki dirhem anı ve umuttu tutan ellerimi
hangi gözden süzüldüğünü unutmuş
bir damla idim deniz ortasında
sen ise bir deniz feneriydin binlerce fersah uzakta
dalgalar bile bilmiyordu nereye gittiğimi
utanıyordum yokluğundan, kanatıyordu ellerimi
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta