Kutsal mabet kapısında
Avuç açmıştı sadakasına.
Cılız, can çekişen bahtsız sefil,
Aç ve susuz... ve ıstırabında.
Dilendiği bir tek lokma ekmek,
Bakışında canlıydı ıstırap,
Biri ise, uzattığı o eline
Bir taş bastı, çekinmeden, fakat.
Ben tıpkı o, yalvardım aşkına
Acı gözyaşlarım ve özlemimle.
Ve tıpkı o, en pak duygularım
Kandırılmış oldu, sonsuza dek, seninle!
1830
Çeviren: Melaike Hüseyin
Mihail Yuryeviç LermontovKayıt Tarihi : 8.10.2011 07:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!