Dilenci Şiiri - Fırat Gül

Ben hayat kokan dilenciyim;
Tüm gözler üstümde.
Kaldırımlara esirdir bedenim.
Açtığım ellerime bırakılan sadakalar kaç el değiştirdi kim bilir?
Kaç temiz,kaç kirli el değdi.
Hangi umutlara bedel bırakıldı avuçlarıma?
Kısmetimin sürüklediği yerlere gidiyorum;
Kimi zaman bir ibadethane,kimi zaman işlek bir kaldırımdır meskenim.
Giydiğim elbiseler başka bedenlerden kopmadır.
Kokum sokak kokusudur.
Elbiselerim hayatım gibi hep yamadır.
Alerjim var mutluluk dolu hayallere.
Ardımda bıraktığım çocukluğumun bir başka boyutudur; para için yalvarışlarım.
Söylediğim türküler yürekleri yakacak kadar şefkat doludur.
Üflediğim her nefes dumanda gördüğüm gözler sevdiğimden sadakadır.
Midemi sevindiren bir lokma ekmek Rabbim'in nimetidir.
Annemin dilediği dualarında sürüklendiğim hasret denizidir.
Kalbime bir intihar gibi düşen yanlızlığımdır.!

Ben umut kokan dilenciyim;
Hiç başlamamış hikayelerin hazin sonuyum.
Karanlığa inat doğan güneşin haykırışıyım.
Kimse bilmez serüvenimi.!
Ardımda bıraktığım hikayemi yazdığım dağınık bir defterim,
Ve cebimde pili bitmek üzere olan bir fenerim var.
Yattığım soğuk gecelerde titreyen gönlümü sevdiğime emanet etmişim.
Dağ gibi bedenimi eşilmiş mezar çukuruna kiralamışım.
Yani anlayacağın;
Kendimi kahr-u perişan eylemişim.