Parke döşeli bir yol,
Bir ses, bir gıcırtı, bir gölge.
Bir el uzanır, bir pejmürde sail.
Ne yürek dayanır buna!
Semada,serha şerha bulutlar,
Utanır saklanır güneş ardına.
Bu mu olacaktı insanlığın pahası,
Ve sonra açlıklar ve dahası.
Ah sail beni yürekten vurdun,
Lerzeniş, bu serzeniş, bu hicran,
Ah aman perişanlığın ey insan,
Yüreklerde acın pek de yaman.
Kayıt Tarihi : 3.4.2010 11:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!