Dilenci Kadın Şiiri - Şahin Ertürk

Yüzü buruş,buruş olmuştu
Elleri simsiyahtı
Titriyordu
Belli ki
Gözleri de pek iyi seçmiyordu
Ayakları vücudunu
Zar,zor taşıyor gibiydi
Bütün yükünü
Bastonuna vermişti
Ama yinede
Hafif bir esintiden
Düşecek gibiydi
Oldukça zayıflamıştı
Kemikleri sayılacak bir haldeydi
Üstü başı
Pejmürde bir haldeydi
Yırtık,sökük pardösü’süne sarılmıştı
Ayakkabılarının bağı bile yoktu
Kolunda kirli eski bir çanta vardı
Her haliyle acınacak bir haldeydi
Ellerini uzattı
“ ALLAH rızası için “
Gerisini duymadan
“ Evet,evet sizi anlıyorum “ dedim
Bir miktar parayı avuçlarına bıraktım
İşte o an göz göze geliverdik
Aman tanrım
Ben bu gözleri tanıyordum
Yoksa bu gözler onun gözlerimiydi?
“ ALLAH ne muradınız varsa versin”
Dedi
Benim için dua ediyordu
Bir müddet suratıma baktı
Ama çabuk toparladı kendini
Gözlerini,gözlerimden kaçırdı
Elini başka bir adama uzattı
“ALLAH rızası için bir ekmek parası “
Adam benim gibi cömert değildi
Küfürle karışık bir şeyler söyledi
Bir şey vermeden çekip gitti
Bense donup kalmıştım
Hala dilenci kadına bakıyordum
Bir şeyler söyleyemiyordum
Şaşırmıştım
Şok olmuştum
Dilenci kadında şaşırmışa benziyordu
Ama o belli etmemeye çalışıyordu
Adımlarını sıklaştırdı
Aklınca kaçmak
Benden kurtulmak istiyordu
Ama ayakları isyan ediyordu
Hızlı gitmesine izin vermiyordu
Dönüp,dönüp arkasına bakıyordu
Benim arkasından
Gelip,gelmediğimi
Kontrol ediyor gibiydi
Oydu o emindim artık
Beni bir zibidiyle aldatıp giden
Deniz Gözlümdü o dilenci kadın
Kalbim
Yine eskisi gibi
Küt,küt diye
Deli,deli atmaya başlamıştı
Duygularım,beynim
Koş yetiş
Konuş onunla dediler
Koşmama bile gerek kalmadı
Az sonra hemen yakaladım onu
Omuzuna dokundum
“ Sen…Sen misin? “
Daha fazla bir şey demeden
Demeye fırsat kalmadan
Zavallı yığılıp kalıverdi oracığa
Eğilip yerden kaldırmak istedim
Çok geç kalmıştım
Nefes alıp vermiyordu
Belli ki yaşlı,yorgun kalbi
Beni görmeye dayanamamıştı
Bütün sokak yanımıza gelmişti
Her kafadan bir ses çıkıyordu
Ambülans çağıralım
Kalbine masaj yapalım
Daha neler,neler
Söylüyorlar da,söylüyorlardı
Herkes bana
Bir şeyler soruyordu
Donup kalmıştım
Dilim tutulmuştu
Tek bir kelime konuşamıyordum
Yirmi yıldır beklediğim
Hayaller kurduğum
Şiirler yazdığım
Beni
Yalnızlar rıhtımında
Bir zibidiyle bırakıp giden
Deniz Gözlüm
İşte bu dilenci kadındı
Demedim,diyemedim
Deniz gözlümü bulmuştum
Deniz gözlüme kavuşmuştum
Bu nasıl bulmak
Bu nasıl kavuşmaksa? ? ?
O ebediye gitti
Belki yıllardır kavuşamadığı
Huzura kavuştu
Bense buralarda yine
Yapayalnız,onsuz kaldım
Yine bana
Hasret şiirleri yazmak kaldı
Şimdi ben
Yüreğimle,şiirlerimi
Onun için ağlatıyorum
Yaşarken ölmek ne tuhaf,ne tuhaf
Ben bu tuhaflığı yaşamaya başladım