Dilenci Şiiri - Mustafa Kara 2

Sensiz kaldım ya şimdi
Kaldırımlar üzerinde düşüp kalkan
İnsanların acıyan gözlerle baktıkları
Bir dilenci misali dileniyorum aşkına.

Saç sakal birbirine karışmış,
Allah rızası için bir damla aşk diyerek
Teninin kokusunu hissetmeye çalışan
Aciz bir dilenciyim karşında.

Acıyan gözlerle bakan insanlar yetişiyor imdadıma
Hepsi de birer karanfil bırakıyor açtığım mendil üzerine
Hani şu yapraklarını yolup da
Masamıza serptiklerimden.

Karşımdasın, geliyorsun işte
Yaklaşıyorsun aşk dilendiğim mekânıma

Attıkça adımlarını
Yüreğimdeki kuş kıpırdamaya başlıyor
İnsana dönmeye başlıyorum
Sen mendilime yaklaştıkça.

Önümdesin işte şimdi
Öylece bakıyorsun bana
Zavallı diye düşündüğün bu dilenciyi
Tanımaya çalışır gibi

İki damla yaş süzülüyor yanaklarından
Açıyorum avuçlarımı
Belki yakalarım,
Belki içerim de sürgün verir gözyaşlarınla suladığım sevdam.

Yanımdan geçip gidiyorsun şimdi
Umursuyorsun ama istemiyorsun önüne serdiğim
Mendilimdeki sevda parçacıklarını.
Gözyaşlarınla geri çeviriyorsun.

Daha anlam veremeden sebepsiz gidişine
Toprağa bakmaya başlıyor gözlerim
İşte şimdi can veriyorum
Acı dolu gözlerle bakan insanların bakışları altında.

Sokaklarda can veriyorum
Kimseye haber vermeden
Toprak yerine karanfillerle örtüyorlar üzerimi
Hani şu mendile atılanlardan.
Kurudu şimdi karanfiller
Aynı altında olduğum toprağın çatlakları gibi
Canıma üzülmedim ama
Keşke o masum kuş yüreğimde can vermeseydi.