Dilenci Şiiri - Hasan Hüseyin Çetin

Bir dilenci gördüm
Sevi mahrumiyetinin harabelerinde
Aşkın gayrisinde her şey sarmıştı
Dökülmüştü mekan kan kusuyor hicran
Çaresizlik kokuyor kara zindan
Ürküttü beni sarsıldım düşerim bir an
Ve göz göze geldik...
Dili bakışlarına geçmiş yakarıyor
İstiyor bir zerre sevgi
Yüreğim aç! sardı kıtlık diyor
Dedim: Ne yapabilirim?
Kolay verilmez sevgim.
Ve ekliyor...
Bir mısra da mı gönderemezsin?
Yok mu hecen ol katreden.?
Firar etti külli sevgim
Başka mekana daldı tüm hecem
Düğümlenmişken dilim
Kendi gidiyordu adımlarım
İzbe sokaklarda hüsran çukurlarına
Daldığımı görmeden
Yine benzer dilenci aşina...
Aynı beklenti keza
Yapamadım aynı kader aynı kaza
Derken üç beş ve sonsuz
Bre beşer ne ettin kendine?
Sevmen idi çare derdine
Sevmedin...Derman nafile
Boş beklentidesin
İmi olmayan yoldasın
Baktım harmanına hazin
Şehvet sevgi aşk aynı san
Şehvet bedende
Sevgi yürekte
Aşk nerede?
Yunus ol da gel
Bir pîre ver el
Der sana aşk anda gel
Yüreğinde ne hüzün kalır
Ne de yel

Hasan Hüseyin Çetin